Baworów (Ukraina)
49°26′24″N 25°43′02″E/49,440000 25,717222
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon |
tarnopolski | ||||
| Powierzchnia |
2,2 km² | ||||
| Wysokość |
328 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 352 | ||||
| Kod pocztowy |
47743 | ||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 49°26′24″N 25°43′02″E/49,440000 25,717222
| |||||
Baworów (ukr. Баворів) – wieś w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego, założona w 1522 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Baworów w powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego.
W 1931 r. wieś liczyła 299 zagród oraz 1326 mieszkańców, z których prawie połowa to Polacy, reszta Ukraińcy i Żydzi. W latach 1940 - 1941 na podstawie ukraińskich donosów Sowieci zesłali na Syberię 10 Polaków, w tym posła Sejmu RP III kadencji i b. wójta Baworowa Antoniego Janowskiego (1882-1941), którego następnie zamordowali w więzieniu w Magnitogorsku. W latach 1941 - 1945 nacjonaliści ukraińscy z UPA zamordowali 30 Polaków[1], w tym ks. proboszcza Karola Procyka[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- zamek[3] - znajdował się na wzgórzu, nad rzeką Gniezną[3].
- kościół parafialny pw. św. Wacława - murowany, z wieżą na frontonie, wzniesiony w latach 1745 - 1747 dzięki ofiarności rodziny Bakowskich, właścicieli wsi. W 1827 r. konsekrowany, w 1901 r. rozbudowany przez ks. Jana Szubera, w 1902 r. ponownie konsekrowany. W okresie międzywojennym parafia liczyła 3700 wiernych, mieszkających z Baworowie i 10 okolicznych wsiach. Po II wojnie światowej kościół zamieniony przez władze radzieckie na magazyn, na początku XXI w. oddany katolikom. W 2014 r. rekonsekrowany przez arcybiskupa lwowskiego Mieczysława Mokrzyckiego. Obsługują go księża diecezjalni z Trembowli[4].
Związani z Baworowem[edytuj | edytuj kod]
- Marian Łomnicki - urodził się w Baworowie w 1845 r., polski geolog i zoolog, profesor, Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Lwowskiego, kustosz Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie.
- Andrzej Michał Horodyski herbu Korczak, inna forma imienia: Michał Andrzej Horodyski[5] (ur. koniec listopada 1773 zm. pomiędzy 1847 a 1857) – polski dramatopisarz, polityk, tłumacz, wolnomularz[6].
- Ludwik Rutyna, posługiwał jako kapłan w Baworowie do dnia 2 listopada 1943, kiedy uszedł z pogromu, urządzonego na plebanii przez oddział UPA.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 414-416, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ KAROL PROCYK — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2023-03-16].
- ↑ a b Baworów. www.ruinyizamki.pl. [dostęp 2013-08-08].
- ↑ BAWORÓW. Kościół p.w. św. Wacława (1745 - 1747). Tarnopolski obw., Tarnopolski r-n | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-03-16].
- ↑ T. 4: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, s. 499.
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 262.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Baworów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 119.
- zamek w Baworowie
- Katalog osób pochowanych w Baworowie